Alles was donker. De stroom was weer eens uitgevallen. Dat was al de derde keer die week. Chantal werd er niet goed van. Als de stroom nou bij daglicht uitviel, dan kon ze tenminste nog iets zien, maar het moest altijd als het donker was gebeuren. Alsof er ene vloek op rustte. Iedereen zat zonder licht, dus ergens bij de buren gaan zitten onder het genot van sfeervolle verlichting zat er niet in. Chantal hoorde de voordeur opengaan. Vreemd, haar man zou nog lang niet thuis moeten komen. Of had ze hem niet goed dichtgedaan die middag en was de wind ermee aan het spelen? Ja, dat zou het wel zijn. Ze stond op van de bank en strompelde naar de gang en wilde naar de voordeur gaan, toen ze ineens stokstijf bleef staan. Bij het licht van de maan dat naar binnen scheen, zag ze een gedaante. Het was een man, dat was duidelijk. ‘Schatje, ben jij dat?’ vroeg ze angstig. Stilte. Chamtal durfde geen stap meer te zetten. Naar de huiskamer niet en ook niet naar de man toe. De trap naar boven was precies naast haar. Ook daar durfde ze niet op te rennen. Hoe langer ze naar de gedaante keek, hoe duidelijker het haar werd dat het haar man niet was.

De kerel was ook minder breed dan haar eigen man. Maar hij was breed genoeg om haar angst in te boezemen. Ze besloot haar ogen te sluiten, slechts voor een paar tellen. Misschien verbeeldde ze zich het wel. Maar zodra ze haar ogen weer opendeed, stond de man er nog. Maar ditmaal dichterbij. Ze kon hem horen ademen. Dit was absoluut niet goed en Chantal wilde het op een gillen zetten. De vreemdeling leek het door te hebben en drukte zijn sterke hand op haar mond. Vervolgens sleurde hij haar mee de huiskamer in en gooide haar op de bank. Zijn ogen waren duidelijk aan het donker gewend, Chantal kon nog steeds niets zien. Als ze angstig was, werd haar zicht ook troebel, een aandoening die Chantal al vanaf haar jeugd had. Niemand wist precies wat het was. De vreemdeling begon aan haar kleren te trekken. Haar topje was al gauw stuk en aangezien ze geen ondergoed droeg, kwamen haar tieten meteen naar buiten. De man greep haar borsten met veel geweld beet. Hij had haar mond alweer losgelaten. Chantal probeerde te gillen, maar de angst vertroebelde niet alleen haar blik, ook haar stem was lamgeslagen. Alsof ze de hele dag had staan schreeuwen en haar stem daardoor verloren was. Haar broek werd losgemaakt. Al snel lag ze volledig naakt op de bank. Chantal hield haar adem in toen ze duidelijk het geluid van een opengaande rits kon horen. Daarna ging het heel erg snel. De man trok haar benen van elkaar. Chantal probeerde tegen te stribbelen. De kracht van de vreemde indringer was te overweldigend. Zijn sterke handen drukten haar benen plat. Ze voelde iets hards en warms tegen haar schaamlippen aandrukken en ineens schoot die vlezige pik diep bij haar naar binnen.

Met forse rammen begon de man haar zwaar ademend te neuken. Zijn adem  geurde sterk naar alcohol.  De man kwam plat op haar liggen en zoende Chantal wild in haar nek, terwijl zijn forse paal met veel geweld in en uit haar natte kutje ramde. Ze probeerde nog een keer te gillen. Stilte. Nog geen hese piep. Sneller en dieper begon die paal in haar sappige kutje te pompen. Ineens werd ze op haar buik gedraaid en kreeg ze de lul weer in zich gedrukt. Maar niet in haar kutje. De kerel trok haar volle billen van elkaar en spuugde op haar anus, waarna zijn dikke eikel haar kringspier penetreerde. Met nog veel snellere stoten, vele malen gewelddadiger dan in haar poesje, begon hij haar te naaien. Sneller, dieper, harder en nog harder. De verkrachter begon heel zwaar te hijgen en spoot zijn zaad met de laatste diepe stoot in haar darmen. Huilend lag Chantal daar op de bank. Door haar tranen heen kon ze door het raam kijken en zag ze de huizen om haar heen stuk voor stuk oplichten. De man trok zijn pik als een speer uit haar nog van pijn kloppende anus en verdween. Vlak daarna ging het licht in haar huis ook weer aan.  Ze besefte zich dat ze die middag de deur inderdaad niet goed dicht had gedaan. Huilend en naakt lag ze daar op de bank, wachtend op haar man.